Leren programmeren met leading teacher Simone van Groenestijn

In deze terugkerende blogserie over Leren programmeren vragen we aan de leading teachers om hun ervaringen te delen. Deze keer heeft Simone van Groenestijn dit mooie stuk geschreven over het leren programmeren. Ga mee met Simone en herbeleef haar ontdekkingstocht. Via de Leading Teachers pagina kun je contact opnemen met Simone.

Leren programmeren in 1984

In 1984 kwam bij ons de eerste computer in huis. Ik was 10 jaar en ik weet nog goed dat ik het een magisch apparaat vond. Ik zat er bijna elke dag aan. Vanaf de eerste dag dat de computer bij ons in huis kwam ben ik er meteen helemaal ingedoken. Vergeleken met nu was het een apparaat dat maar heel weinig kon. Het was een zwart scherm waar je codes op kon typen en dan kon je dingen laten gebeuren. Je kon niets opslaan. De computer had geen harde schijf en floppies hadden we ook nog niet, die kwamen pas later. Je kon codes intypen en daarmee iets programmeren. Als je de computer uitschakelde, was alles weer weg.

Mijn vader liet mij de code zien om een cirkel te tekenen. Ik ontdekte al vrij snel hoe ik de getallen in de code kon veranderen, zodat de cirkel groter of kleiner werd. En ik ontdekte welke getallen ik moest veranderen om de cirkel op een andere plek op het scherm te zetten. En ik ontdekte, gewoon door uit te proberen, welke code ik moest veranderen om de kleur te veranderen. Er waren in die tijd maar 16 kleuren, dus heel veel mogelijkheden waren er niet, maar dat was genoeg voor mij om met deze codes eenvoudige tekeningen te maken.

Kunst programmeren

Ik maakte tekeningen door meerdere regels codes onder elkaar te zetten. Eén van de allereerste tekeningen die ik met die codes maakte was een gezicht. Ik liet de computer twee kleine cirkels tekenen voor de ogen, daaronder een cirkel voor de neus en daaronder een langgerekte cirkel voor de mond. Volgens mij wist ik toen nog niet hoe ik een rechthoek kon tekenen, dus gebruikte ik voor alles een cirkel of een ellips.

Om de tekening te bekijken moest je het programma uitvoeren. Als je “run” typte, ging de computer de code uitvoeren. Wat ik het meest fascinerend vond aan dit eerste programma, was het feit dat als je het ging uitvoeren, dat de computer er dan zo lang over deed om de verschillende cirkels op het scherm te tekenen, dat het net een animatie leek. Ik had een animatie van een gezicht gemaakt!

Wat ik mij nog heel goed kan herinneren is het gevoel van “Wow, hij doet het!” en “Ja! Het werkt!” en “Kijk, dat heb ik gemaakt!”. Het is dat gevoel, dat ik toen had als 10-jarige, toen ik voor het eerst iets ging programmeren op de computer, dat ik kinderen mee wil geven.

2021

Ook vandaag de dag, als ik kinderen hun eerste projecten met code laat maken, hoop ik dat ik hen diezelfde ervaring kan geven, dat gevoel van “Wow, dat heb ik gemaakt! Het is gewoon gelukt! Hij doet het!” Dat gevoel kun je al hebben bij een heel eenvoudig project. Juist bij een heel eenvoudig project! Als je voor het eerst een poppetje op je scherm tovert dat “Hallo Wereld” zegt. Het is die magie die ik probeer vast te houden en steeds weer aan leerlingen probeer mee te geven.